De Driekusredactie is met verkanzie naar camping Appelscha, dus voor het eerst sinds ons bestaan, presenteren wij u een schrijfstel van zomergast Vierkus Driekant.
Voelt u zich ook een Driekus? Heeft u ook kopij? Stuur het naar p.sijpersma@driek.us en wij bepalen dan wel of het Driekuswaardig materiaal is. Hehe. Moi!
Feminisme
door zomergastschrijver, vrouwenliefhebber en glazenplafondkijker Vierkus Driekant
Of Driekus een keer mee wilde bootje varen, want dan konden ze anoniem verder praten, vroeg Ze via de DM. Om het filosofische twittergesprek over karakter, ziel, onafhankelijkheid, geluk en feminisme in real life verder te zetten. Ze zou een picknickmandje regelen, als Driekus de drank regelde.
Normaliter ontmoet Driekus dus niemand, maar Driekus heeft nu eenmaal een zwak voor sterke, slimme, onafhankelijke vrouwen, die ook nog eens heel feminien zijn. Dus na uitgebreid antecedentenonderzoek en een door Juridriekus opgestelde geheimhoudingsverklaring kwam daar die zonnige dag dat Driekus en Zij in het letterlijke bootje stapten. Ver weg, in Friesland notabene, want ja, geheimhouding was een vereiste.
Een beetje onwennig keken ze elkaar aan. Je bent inderdaad eh, omvangrijk, zei Ze, maar die mooi bruine krullenbos had ik niet verwacht. Driekus kon alleen maar een beetje verlegen hinniken om dat compliment, zette de punten van zijn klompen naar elkaar, keek met een schuin hoofd verlegen naar zijn voeten terwijl hij zijn handen voor zijn pens onhandig in elkaar frummelde. Zo’n held op klompen op Twitter, maar een suffe held op sokken was hij, bij zo’n intimiderende, jonge, intelligente en communicatief vaardige vrouw.
Ze aten croissants en aardbeien, en ze dronken slokjes Lagavulin uit de fles. Je schrijft veel over onafhankelijkheid, zei Ze, en over karakter. Ja dat klopt, zei Driekus, ik vind dat je levensdoelen zelfontplooiing en maatschappelijke zingeving zijn, en dat daar geluk in zit, vooral als je je geluk kan delen. Rijkdom is leuk, maar geluk en welvaart zijn belangrijker, en een hoger doel dus, want een maatschappelijke rol vervullen leidt uiteindelijk tot een veel hogere soort rijkdom. Dat hogere bereik je alleen maar als je onafhankelijk denkt, bij jezelf weet dat je intrinsieke motivaties goed en oprecht zijn en je niets aantrekt van anderen als ze afgunstig zijn en je zelfverzekerdheid met ego verwarren. Als je anderen ook zo open benadert, dan zul je zien dat de meeste mensen ook opener worden en mee kunnen worden genomen in je enthousiasme. Tenminste, als hun karakter niet al teveel verpest is door negatieve omgevingsfactoren en ervaringen of een al te beperkt EQ en IQ. Je kwetsbaar opstellen, je openen voor een ander, het is juist een kracht, en je moet het durven, en het laat je genieten van het leven, samen.
Wauw zei Ze, wat je over karakter zegt, ik vind dat mooi. Is karakter niet een combinatie van wat je aan externe invloeden meekrijgt, en je ziel? Je ziel als je echte oorspronkelijke ik? Ik vraag me wel eens af of je ziel gevormd kan worden, en waar je originele eigenheid vandaan komt. Zit dat in je genen? zijn dat eeuwenoude genen die blijven leren en generaties lang doorgeven en jouw eigen ik vormen, al voor je geboren bent? Of is een ziel een entiteit die doorleeft en je lichaam maar je tijdelijke schip is?
Ik geloof niet in dat vage, antwoordde Driekus, en zeker ook niet in het religieuze, dat een ziel blijft doorbestaan, ik geloof zeker wel dat een ziel bestaat en ik ben het met je eens dat het niet anders kan dat een ziel door DNA wordt gevormd, en daar stiekem al heel veel ervaringen in zitten die je vormen. En je persoonlijkheid wordt inderdaad om die ziel heen gevormd, door culturele invloeden, je opvoeding, vrienden, cultuur, maatschappij en ervaringen.
Ja, zei Ze, want hoe kan het anders dat kinderen, uit hetzelfde gezin, met dezelfde opvoeding, maatschappij, cultuur en ervaringen toch totaal andere karakters ontwikkelen en hele andere levenspaden kiezen? Dat kan alleen maar omdat je ziel, je eigenheid al geprogrammeerd is. DNA dus.
Het bijzondere van de mensheid, zei Ze, is dat we in staat zijn geworden om voor het eerst sinds ooit, meer kennis buiten ons brein te hebben kunnen opslaan, dan daarbinnen. Het Internet is naast DNA en cultuur de derde pijler waarin we onze ervaringen en kennis vastleggen, en delen en verrijken. We leven wat dat betreft in een ongekend fascinerende tijd, ik denk dat veel te weinig mensen zich beseffen hoe revolutionair dit evolutionair gezien eigenlijk is.
Driekus en Zij namen nog een slok Lagavulin. Hij keek dwars door Haar schip -Haar lichaam- heen, keek door Haar stralende ogen recht in Haar ziel, en zag een heldere en intellectuele geest, en ze zaten zo ongelofelijk mooi op dezelfde golflengte. Wauw, dacht hij. Wat een mooi mens. Wat een vrouw. Ik ben een beetje verliefd.
Maar zei Ze, hoe kan het toch dat, als we het over zulke mooie onderwerpen hebben, zelfs hier in onze moderne verlichte wereld, mannen vrouwen vaak toch nog als minderwaardig zien? Als lustobject? Ik bedoel, notabene jij plakt elke vrijdag heel Twitter vol met lustobjecten, met je #luievrouwen!
Ja ho wacht, Zei Driekus, wat je nu zegt is echt zo’n typische zwart-witte feministische reflex: het is echt niet zo dat als je vrouwen als gelijkwaardig ziet, je niet meer kan genieten van de schoonheid van zelfbewuste en sensuele vrouwen! Vrouwen moeten net zo van het leven kunnen genieten, als mannen! De wereld is je speeltuin. De #luievrouwen zijn juist een ode aan die vrouw die zowel geestelijk als lichamelijk zelfbewust is, en met Haar wereld speelt! Ja en met zichzelf, haha.
Ze lachte. Wauw. Die lach. En die ogen. Driekus genoot van Haar nabijheid. Ze was prachtig, op alle niveau’s. Flirtte Ze nu met hem? Of was het alleen een oprechte respectvolle lach? Hij was hier niet goed in, vrouwen lezen. Niet zo.
Ze waren even stil en genoten van het moment. Het water, de zon, het briesje en de lichte euforische mix van goed gezelschap, whisky en een goed gesprek. Dit, Zei Ze, dit. Ja zei hij, geluk delen, momenten delen: dank je.
Ze reden terug. Hij zou Haar in 050 afzetten en dan doorrijden naar Kiel-Windeweer. Ze zat naast Driekus op de trekker. De radio speelde het vrolijke Hula Hoop liedje. Wapperende haren in de wind, en Haar haren wapperden ook. Ze keek genietend over de Groninger velden in de ondergaande zon. Driekus reed hard. De trekker stuiterde over de bochtige B-wegen. Haar arm raakte zachtjes de zijne aan. Hij schrok. Elektriciteit. Haar mooie bruine slanke arm, met kleine blonde haartjes. Driekus gaf meer gas, de trekker gromde en Driekus gromde van binnen. Stiekem keek hij naar Haar. Haar profiel. Haar lichaam. Haar benen. Raak me alsjeblieft nog een keer aan, dacht hij. Hij leunde stiekem iets naar Haar opzij en verlegde zijn arm een stukje in de hoop nog een aanraking uit te lokken. De trekker schoot over een drempel, Ze schrok en gaf een gilletje. Ze legde Haar hand even op zijn arm. En zijn hart sloeg over. Ze lachten naar elkaar. En bleven elkaar even aankijken.
De trekker stond schuin op Haar stoep. In Haar gang zoende hij Haar intens met beide handen op Haar wangen, en schopte Haar voordeur met zijn klompen achter zich dicht. Hihi, dit kan echt niet hoor, zei Ze. Maar dit was onomkeerbaar. Hij zoende Haar weer. Ze beantwoordde zijn zoen intens en trok hem tegen zich aan, aan de open rand van zijn overall. Hij stond tussen Haar benen en was een kop groter. Hij duwde Haar tegen de muur, ging tegen Haar aan staan en hun handen gleden over elkaars lichamen, voelend, zoekend, tastend, gretig. Ze zoende fantastisch en ze zochten naar elkaars knoopjes. De overall ging verder open en Haar topje ging uit. Haar slanke warme zachte buik tegen de zijne, terwijl ze zo intens zoenden en elkaar verder uitkleedden, het was gekmakend. Alleen nog in ondergoed stonden ze daar in de gang. Ze had een prachtig zwart kanten setje aan en Driekus droeg zijn groene Van Hulley JohnDeere onderboxem waar Ze om moest lachen. Ze streelde plagend zijn kruis en voelde. Driekus tilde Haar op, tegen de muur, Ze voelde zijn brede schouders en spieren, drukte hem tegen zich aan en ze zoenden, hun lichamen vonden een cadans. Hun adem werd zwaarder, de tongen en lippen heftiger en god, wat rook Ze lekker en wat was het fijn Haar haar over zijn gezicht te voelen.
Dit kan echt niet, zei Ze weer. Maar Ze nam hem mee naar Haar slaapkamer. En keek hem verleidelijk aan. Zo verleidelijk. Driekus duwde Haar op het bed, Ze viel achterover en lachte verlegen. Hij hing boven Haar en zoende Haar. Drie kusjes onder Haar oor, en drie kusjes in Haar nek. Prrrr, zei Ze. Ze is speels dacht Driekus, maar voordat hij verder kon denken zette Ze Haar nagels in zijn rug. Argh, die pijn was heftig maar stiekem ook fijn. Hij zoende Haar sleutelbeen, hals, borst, en Ze woelde met Haar handen door zijn krullen. Hij gaf meer lieve kusjes. Op Haar BH. Op Haar buik. Lieve kusjes, maar zijn grote handen kneedden Haar heupen en benen stevig. Lieve kusjes op Haar been. Op Haar knie. Ze hijgde, sloot Haar ogen en genoot. Driekus streelde met zijn vinger langs de binnenkant van Haar bovenbeen naar boven. Ze beet op Haar lip en Ze hield Haar adem in. zijn vinger gleed langzaam door Haar lies. Ah, gemeen, fluisterde Ze en deed Haar ogen even open. Driekus grijnsde. Hij boog voorover, deed zijn handen achter Haar rug en knipte Haar BH open. En legde Haar BH over Haar ogen. Prrrr, zei Ze weer. Met zijn mond gleed Driekus langzaam over Haar buik. Plagend. Strelend. Ze spande Haar buikspieren aan. En ademde dieper. Hij gaf een langzame zoen, op Haar kruis. Hij voelde Haar broeierige warmte door het stofje heen. Ze schokte en kreunde. Wil je nog drie kusjes, vroeg hij? Ze knikte. Maar in plaats daarvan nam hij een slok Lagavulin uit de fles in zijn mond, zoende Haar en deelde de whisky met Haar. Driekus liep weg om de fles weg te zetten.
Hij was ineens stil. Ze lag daar, maar zag niets. En ze wachtte in spanning op wat komen zou. Ineens: een hand op Haar onderbeen. Toen een zoen in Haar nek. Hij pakte Haar handen en legde beiden onder Haar rug. Een vinger streelde van Haar hals, over Haar borsten, buik en benen omlaag, en weer omhoog. Driekus duwde zachtjes Haar stringetje opzij, weer stokte Haar adem, en hij drukte zijn hand vol en stevig tegen Haar warme, vochtige kruis. Ze schoot omhoog waardoor Haar BH van Haar gezicht schoof. Dat was niet de bedoeling, hij keek streng, legde deze terug en zei, ssssssst, en geniet. En hij kuste Haar. Daar. En weer. En weer. Zachtjes ging nu ook zijn tong op en neer, terwijl hij zijn armen om Haar benen sloeg en stevig vasthield. Ze proefde goddelijk. Ze gaf zich over en genoot. Al gauw was de wereld verdwenen, waren er alleen Zij en Driekus, en de golven van genot in Haar lichaam. Steeds heftiger ademde Ze, steeds heftiger spanden Haar spieren, steeds heftiger kuste en likte hij. En toen… toen streelde zijn hand over Haar zij, over Haar been, naar Haar kruis. Vingers zochten en vonden. Diepte. Vochtigheid. Warmte. Ze werd gek. Nog nooit was Ze zo snel opgewonden geweest. Nog nooit had iemand Haar zo aangepakt. Haar hart ging te keer. Maximale massage, overal, geen idee waar, maar hij dwong Haar met zijn handen en mond naar een gekmakend en opzwepend ritme. Sneller, heftiger. Sneller, heftiger. Daar kwam het. Spieren spanden aan. Haar adem ging veel dieper en Ze begon te kreunen. Hij reageerde door nog heftiger te keer te gaan. Het schoot als een blikseminslag door Haar lichaam en al Haar spieren spanden zo aan dat Ze ongecontroleerd bewoog, en schokte, Ze kreunde hard en Ze schokte, en hij voelde Haar diep van binnen samenknijpen. Ze kwam. Ze schokte, en Ze kreunde en Ze schokte. En Ze ontspande. Hij ging naast Haar liggen en streelde haar. Nam de BH van Haar ogen. Verlegen lachte Ze en draaide Haar hoofd even weg. Hij gaf Haar een kus. En sloot Haar in zijn armen. Haar hart bonste nog na, en Haar adem bleef nog even zwaar, maar al gauw werd Ze kalmer. In zijn armen vielen ze beiden in slaap.
Hij deed een oog open. Het was nog vroeg. Het ochtendlicht kwam door Haar dakraam: haha dat is haar glazen plafond, dacht hij, nee daar heeft Ze absoluut geen last van. Ze lag naar hem toe, hun benen verstrengeld en armen om elkaar heen, Haar hoofd tegen zijn borstkas. Wauw dacht hij. Wauw. Ra ar eigenlijk. Nee mooi. Dat twee mensen die elkaar nog nauwelijks kennen zo snel geestelijk en lichamelijk verbonden kunnen raken, alsof je elkaar al jaren kent. En toch ook weer niet. Ik wil Haar helemaal ontdekken, dacht hij. Ze ademde zacht. Wat zou Ze dromen, vroeg hij zich af. En wat mooi, dat iemand zo vertrouwd in je armen kan liggen. Hij schoof de dekens langzaam van Haar af. Hij keek naar Haar. Het haar verwilderd tussen hen in. Ze had een mooi ovaal gezicht. Volle lippen en enorme ogen. Een klassieke schoonheid. Ze was slank, en zacht. Hij streelde over Haar schouder, zij en rug. Ze reageerde met een Hmmmm, maar sliep verder. Langzaam kwam hij overeind. Boog naar Haar buik. Haalde diep adem. Zette zijn lippen naast Haar navel. En proestte heel hard. Ze schrok, gilde en hij lachte. Verdwaasd keek Ze en riep: nou! Hahaha, ja een Driekus blijft een Driekus. Hij porde in Haar zij en kietelde Haar, en zoende Haar en hield Haar stevig vast.
Die #luievrouwen hè, zei Ze, ik vind het mooie foto’s. Stijlvol, en toch spannend, ik verzamel zelf ook zulke foto’s. Na zo’n nacht had Driekus al het vermoeden dat Haar intenties om hem voor een gesprek uit te nodigen niet puur filosofisch waren. Dus toch die #luievrouwen. Ze liet foto’s zien. Wauw. En vertelde open over Haar fantasieën. Die ze samen allemaal uitprobeerden. Ze ontdekten elkaar. In bed. Op de tafel. In hotelkamers. In het bos. Tegen de muur. Uitdagend, genietend, speels en vrij. Van lieve momenten waar ze op een wolk zweefden, tot rauwe pure lust. De beste seks ooit. Niet alleen hij, maar ook zij was erg actief. Ze vond het ook heerlijk om hem te laten bepalen, in bed, met volledige overgave. Maar niet daarbuiten. Daarbuiten waren ze gelijkwaardig. En ze ontdekten elkaar geestelijk. Hun gesprekken gingen over de maatschappij, hun normen, hun werk, vriendschappen, levensdoelen, ambitie en geluk. Ze leerden van elkaar. Hielpen elkaar verder. Ze maakte hem gelukkig. Hij voelde zich door Haar een man. Zij werd zijn Muze. Zijn onafhankelijke, sterke, slimme, sensuele, prachtige en humorvolle Muze. Die het stiekem best moeilijk vond om in Haar ziel te laten kijken. Hij brak er door heen en dat beangstigde Haar. Hij zag Haar nukken en grillen en eigenaardigheden. Ook die met elkaar durven en kunnen delen en accepteren is geluk. Hij was verliefd geworden op Haar ziel. Voor altijd. Zijn Muze. Waar Ze ook is. Wat Ze ook doet. Zij werd #hoofdluievrouwen en Ze zat in zijn ziel. Of ze ooit hun ervaring via DNA door zullen geven weet niemand. Of ze hun ervaring via cultuur door zullen geven: zeer waarschijnlijk. Maar dit verhaal is nu opgetekend en zal zich dankzij het Internet verspreiden en voortbestaan, zoals Zij zo mooi beschreef, in dat bootje in notabene Friesland.
Vier Kusjes.
