Fierljeppen

Fierljeppen
door Driekele Fjouwerkant

Openminded en nieuwsgierig als Driekus is, lezen we ook af en toe berichten uit verre oorden. Zoals Friesland. Het geval Friesland. Dat stipje op de wereldkaart. Dat Nederland heet. En daar dan een heel klein nat vlekje van. Dat is Friesland. Net als de rest van Nederland een drassig weiland met sloten en een dijk eromheen. Alles is er net als de rest van Nederland. Stom weer. Mooi weer. Koeis. Mensen. Westerse mensen. Gewone Nederlandse mensen. En toch zijn er veel Friezen die zich speciaal voelen. Anders. Namelijk Fries! Met hun eigen Friese taal. Wat natuurlijk gewoon een kwestie van tijd is tot ze gewoon Nederlands en Engels praten. En hun eigen Friese cultuur. Wat die ook moge zijn. Want hun kinderen luisteren ook naar K3. Hun pakes en beppes gaan ook naar de Action en de Kruidvat. Het gaat ze in feite om identiteit. “Wij zijn geen Nederlanders, wij zijn Friezen”. Wij-Zij. Hunnie Zullie. Wat die Friese identiteit inhoudt, geen idee. Het stelt eigenlijk weinig voor. Toen Driekus een puber was wilde hij zich ook overal tegen afzetten. Soms denk je dat die hardcore Friezen collectief in die fase zijn blijven hangen.

Kijk vroeger had je fysieke grenzen nodig om je te verdedigen. Je stam beschermen tegen ‘de vijand’. Tegenwoordig is de wereld haast grenzeloos. Mensen gaan de hele wereld over, en communiceren, handelen en interacteren digitaal met elkaar. En als er al een vijand is, dan is dat tuig van ver, uit zandbaklanden met een achterlijke cultuur en nog grotere identiteitscrisis. Die vijand zijn in elk geval niet je buren zoals Groningers of Drenties of Hollanders. Je buren waar je 99% mee gemeen hebt. Die als enige afwijking ten opzichte van jou meer naar buiten kijken dan naar binnen. Die niet bang is om te leren van andere inzichten, andere culturen.  En toen las Driekus dit:

 

Ja natuurlijk is er veel aan te merken op het bestuur in de Noordelijke regionen. En dat old boys netwerk moet GESLOOPT. Maar wat lezen we in de tweede helft van dat artikel?

We kunnen ons niet aan het gevoel onttrekken dat Hans Snijder een onzekere man is. Niet iets dat je verwacht van een hoofdredacteur. Bang om zijn identiteit te verliezen. En daarom wil hij elke samenwerking met andere provincies saboteren. Want dat bedreigt hem. Althans, hij voelt zich bedreigd, in zijn identiteit.

Kijk, identiteit is vooral een kwestie van zekerheid over wie je bent. Onzekere en volgzame mensen zoeken identiteit in vakjes, of in spulletjes. Zoals onzekere hipsters zich origineel willen voelen en zich dus allemaal hetzelfde kleden en baarden laten staan en knotjes in hun haar doen, en dat vieze IPA bier drinken en hoemoes eten, zo kruipen Friezen in hun onzekere schulp en praten ze elkaar aan dat ze echt heel bijzonder zijn met hun gekke taaltje en verzonnen identiteit in hun drassige weiland.

Als we zo gaan beginnen dan is Kiel-Windeweer geen onderdeel van Groningen maar heeft een eigen identiteit.
Dan zijn Kiel en Windeweer niet één dorp maar twee aparte dorpen met elk hun eigen identiteit.
Dan is Windeweer niet één deeldorp maar twee aparte buurten met Oostzijders en Westzijders met elk hun eigen identiteit.
Dan vindt Driekus dat zijn boerderie een eigen identiteit heeft omdat hij DieRooieVanNummer92 een vreselijk mens vindt.
Dan vindt Driekus dat hij binnen zijn gezin een eigen identiteit heeft, omdat die anderen anders zijn.
Dan heeft Driekus een enorm conflict met zijn 140 karakters.

Om maar even aan te geven: waar is de grens van identiteit? Wat een flauwekul.

Hans Snijder, klim vooral in je fierljepstok. Ga lekker fierljeppen. Blijf vooral bovenin zitten. Probeer zolang mogelijk op je stok te blijven zitten. Want dan weet je zeker dat je nooit een steek verder komt. De fierljepstok als symbool voor onzekere mannen die zo hoog mogelijk in een paal klimmen, bang voor niet bestaande monsters uit dat enge Groningen en Drenthe. Echt geniale Friese symboliek.

Trije Tuten fan Driekele Fjouwerkant