Genderbende

Door de #luievrouwen van fenderbender en genderbender Driekus Vierkant

Ja moi eem troela’s en troelen! Vanochtend zaten we in de wachtkamer van ziekenhuisje. Heel #teamluievrouwen zat netjes met de beentjes over elkaar op die rottige plastic stoeltjes te wachten op de dokter. Hihi dokter. Denkt u nu aan een mandokter? Dachten wij dus ook! Bleek het een heel seksie vrouwmens te zijn. Man man man vrouw vrouw vrouw mens mens mens, wat hadden wij onze gendervooringenomenheid weer keihard aan staan. Getsie bah. Niets erotischer overigens dan een vrouw m/v die met haar handen in lichamen snijdt en ze je daarna zachtjes streelt. Nadat ze heur handen gewassen heeft dan hè. We zagen haar binnen lopen in haar witte jas en keken elkaar aan en knipoogden. Nu zijn wij #luievrouwen van de mannen, maar we kunnen een knappe vrouw absoluut waarderen.

Weet je, even los van hoe iemand eruit ziet, dik, dun, lang, lelijk, knap, mooi kontje, mooie ogen, man, vrouw, gay, lesbi, bi, omgekat, hipster (oei er zijn grenzen), blank, donker, rossig. Kijk er eens doorheen. Stel je die persoon eens voor alsof je in de geest kijkt. Door die ogen heen. Wat zie je? Zie je ondanks die speklagen een mooi mens? Iemand die onzeker is, of zelfverzekerd? Iemand die oprecht is, of een enorme muur heeft? Een gekwetst iemand, of iemand die optimistisch is? Bang? Iedereen is verlegen. Iedereen is nog een kind. Iedereen heeft zijn (m/v) onzekerheden, iedereen heeft zijn fantasieën, geheimen, verlangens, behoeften, en iedereen heeft zijn reserves en angsten en pijnen. Of iemand nu aantrekkelijk of afstotelijk is, of iemand nu man of vrouw is of iets anders. Is het een mooi persoon of niet? Heb je er een klik mee? En zo niet, laat je die persoon dan in haar (v/m) waarde? Of keur je degene meteen af op de eerste blik, vanwege zijn (v/m/anders) kledingstijl, lichaamshouding, lichaam, kleur, (on)sekse? Religie, levensstijl, opvattingen? Kan iemand er iets aan doen wat hij (v/m/whatever) is? Kan iemand er iets aan doen hoe haar (v/m/argh) omgeving haar (m/v/kappen nou!) beïnvloedt? Let and let live.

Ja live and let live. En daar schieten die genderneutraliteitsfanatici dus door. Kijk, het is belangrijk dat iemand zichzelf kan zijn. Gay, bi, lesbi, of totaalindewar, laat mensen. Wat volwassenen met zichzelf en elkaar doen, is lekker hun eigen probleem, hoe afwijkend dan ook, zolang ze jou maar een beetje met rust laten. Zo anders zijn andere mensen nu eenmaal. Individuen. Met hun rare fantasieën en afwijkingen. Jij bent dat ook in de basis alleen durf je er misschien niet aan toe te geven, en als je ze niet hebt ben je gewoon erg saai eigenlijk. Niet eens eigenlijk: JE BENT SAAI. Veroordeel mensen niet en laat ze lekker zichzelf zijn.

En laat jongens (m/v) dus ook, die lekker willen ravotten. Laat ze lekker. Stop ze niet in je overdreven MOETGELIJKZIJN MOETCONFORMEREN keurslijf. Snap je het nu? Met je genderneutrale agenda doe je alsof je heel ruimhartig opkomt voor elk wezen, maar stop je tegelijkertijd jochies vol met VIEZE HERSENAFSTOMPENDE DRUGS omdat ze gewoon een beetje druk zijn en moeite hebben met een te gefeminiseerde en te genderneutrale wereld. Lekker hypocriet bezig.

Drie Kusjes van Driekus (m) zijn #Luievrouwen (v). Zo en dan gaan we nu aan de zuip. Hardcore aan de Lagavulin met die vrouwmensdokter. Eens onderzoeken welke afwijkingen zij heeft. Want vrouwelijke dokters, die zijn echt raar. Allemaal. En dat vinden we heeeel interessant. Driekus, schuif eens op met je vadsige lijf, we hebben je ziekenhuiskamer even nodig. Moi! En p.s. Fuck de NS met je genderneutrale berichten. Wij pakken de trekker. Hihihi! xoxoxo.

 

Advertenties

Jimmy Dijk: wij kiezen de kant van de stadjers

Omdat Driekus nog steeds aan het snurken en bliepen is, hebben wij -Driekus zijn #luievrouwen- het unieke zomergasten-concept bedacht.

Het eerste ingezonden feuilleton is van Jimmy Dijk. Kom er maar in Jimmy!

 

Jimmy Dijk: wij kiezen de kant van de stadjers (bron)

Er wordt ons wel eens verweten dat wij voor één kant kiezen. Dat klopt. Wij kiezen de kant van een groot deel van de Stadjers waar het college tot nu toe te weinig oog voor heeft. Wij kiezen de kant van automobilisten. Wij kiezen de kant van de Stadjers die menswaardige parkeerruimte nodig hebben. Wij kiezen de kant van werkenden en werkzoekenden. Wij kiezen de kant van de Stadjers die elke dag voor hun gezin zorgen en de auto nodig hebben.

Wij kiezen de kant van hen voor wie de mobiliteitszekerheid onder druk staat. Wij kiezen die kant, omdat dat noodzakelijk is, omdat dit college, met D66 als grootste partij, dat niet doet.

“Er gaat niets boven Groningen” dat was de titel van een artikel in De Groene Amsterdammer dat begin juni verscheen. Journalist Milikowski beschrijft hoe onze stad de afgelopen jaren is veranderd. Samengevat is dat als volgt: ”Wonen in de grote stad wordt steeds meer een feestje voor de happy few. Met haar fietsbeleid, voorrang voor fietsers bij regen en gratis fietsen stallen overal verandert studentenstad Groningen in een noordelijke enclave.” Want: de trek naar de stad zorgt voor een groot tekort aan gemotoriseerd eigen vervoer. Het aantal buitenlandse studenten blijft hard groeien, de binnenstad en de schilwijken daar omheen veranderen: van een diverse naar een eenzijdige bewonerssamenstelling. Bakfietseigenaren in onze stad gaan hun eigen gang en trekken zich nergens iets van aan.

In het artikel komt een D66-raadslid aan het woord, ik citeer: “Laat de stad maar blijven zoals hij is. Het is prima zo.” Dit citaat maakt pijnlijk duidelijk hoe D66 kijkt naar de grote problemen waar onze stad en onze Stadjers mee te maken hebben. Dit citaat zegt veel over het wereldbeeld van D66 en het college, het laat zien welke kant zij kiezen. De kant van de happy few in een hippe fietsstad.

Raken onze Stadjers hun stad kwijt? Kwijt aan het anonieme hipstervolk? In Groningen wordt tachtig procent van de openbare ruimte gedomineerd door fietsers, tegenover 6 procent voor automobilisten.

“Het is prima zo”. Voorzitter, voor wie is het prima zo? Ja, voor op gratis parkeren beluste fietsers en verkeersregels negerend socialisten op de velocipede is het prima zo. Het is niet prima voor de voor Stadjers die de dupe zijn van de drukte op de parkeermarkt, voor hardwerkende Groningers die worden verdrongen door IPA bierdrinkende, quinoakauwende en bebaarde baristo bakfietshipsters die naar mannenkappers gaan.

Ook “is het prima zo” voor op gratis vervoer beluste belastingontwijkers die onder het mom van het milieu hun fietsen overal maar stallen, terwijl de zwaar belaste auto’s geen plekje meer kunnen vinden. Die hun fietsen overal maar in de stad mogen dumpen, die bakfietsen zo plaatsen dat niemand een stoep nog kan bewandelen. Dat mogen en mochten ze, omdat D66 geen strakke regulering toestaat.

“Het is prima zo” voor de happy few die in de binnenstad kan wonen, omdat D66 vindt dat in de binnenstad geen plaats voor auto’s is. De binnenstad is al jaren onbereikbaar voor mensen met een auto, de diversiteit van de binnenstad is al verdwenen. Met de huidige houding van D66 wordt dat alleen maar erger.

“Het is prima zo” voor de Vereniging van Eigenaren van winkelcentrum Paddepoel. Terwijl ondernemer Rene Bolhuis elke dag een parkeerkaartje moet kopen, omdat hij anders een boete krijgt. Diezelfde boetes maken zijn zaak en privéleven kapot. D66 staat toe dat een lakse VVD-wethouder blijft benadrukken dat hij “daar niet over gaat”.

“Het is prima zo” voor hen die vaak in de binnenstad komen. Zij hebben de portemonnee om fietsen te kopen van de kapitalistiese uitzuigers die Gazelle, Batavus, Babboe, Cannondale, Giant, Koga en Cargobike heten, omdat ze wegenbelasting en parkeerheffingen ontwijken.

Dit college met D66 als grootste partij, met steun van de VVD in het bakfietswagentje is gefixeerd op de binnenstad: Het krijgt alle aandacht, er worden miljoenen uitgegeven om de fietsruimte binnen de diepenring te vernieuwen.

En daar waar het elitaire fietsvolk, de gevestigde orde, de happy few in de binnenstad de overhand hebben gekregen, worden de ledematen van onze stad, onze stadswijken en haar inwoners door het college vergeten. Die wijken, waar de verrommeling zichtbaar is, de verkeersveiligheid beneden peil en de kwaliteit van de wegen veelal te wensen overlaat. Waar mensen kampen met parkeerproblemen en filevorming. Die moeten de prioriteit zijn, die wijken hebben nu aandacht nodig.

Maar nee, het is Yantai, een Europese vlag aan de Martini Toren en een hoop dikke, dure, Engelse termen dat het neoliberale D66 bezighoudt. Zij hebben de mond vol over de City of Talent, Healthy Ageing en Start Ups, maar laten de werkende klasse van Groningen zoals de gemeentelijke ICT’ers, thuiszorgwerkers, parkeergaragebeheerders en schoonmakers in onzekerheid door privatiseringen, uitbestedingen en aanbestedingen. En als de werkende klasse door de gevolgen van kosmopolitische neoliberaal beleid zonder parkeerplaats komt te zitten, dan is het datzelfde D66 die keihard stelt dat mobiliteit voor 90 procent is ‘hoe je er mee om gaat’. D66 geeft mensen zelf de schuld van de situatie waarin zij verkeren. De SP ziet wél de samenhang der dingen, wij zien dat de omgeving en de omstandigheden van grote invloed zijn op mensen hun situatie.

Begrijp ons niet verkeerd. De mensen die wij spreken zijn allesbehalve zielig. Het zijn strijdbare en hardwerkende Stadjers. Wij staan niet aan hun kant omdat wij tegen de elitaire fietsers van onze stad zijn. Ook voor die groep is het noodzakelijk dat het ook goed gaat met de inwoners van de stad die een steun in de rug van de overheid nodig hebben. Omdat het voor iedereen prettiger is om in een mobiele stad te wonen, waarin iedereen meedeelt in de vruchten van de economische groei, waarin iedereen meedoet en waar de mobiliteit van mensen is gegarandeerd.

Het wordt onze stadswijken en onze Stadjers alleen onnodig moeilijk gemaakt, omdat alle aandacht naar de happy few en de binnenstad uitgaat. Na jaren van crisis gaat het nu eindelijk beter met de stad, maar niet iedereen profiteert van die economische groei. Al drie jaar heeft dit college onder leiding van D66 het over het verbinden van de twee gezichten van de stad. Maar al drie jaar kiest het college voor het gezicht dat de steun van de overheid niet nodig heeft. Het is tijd om grote stappen vooruit te zetten voor mensen die het wel nodig hebben. Daar moet vol op ingezet worden.

Zodat deze stad weer voor en van alle Stadjers wordt.